“Feyenoord is een kampioenskandidaat.” Deze
zin hoorde ik gisteren aan het einde van de samenvatting van Feyenoord – FC
Groningen op de NOS. Het is een zin die jarenlang niet uitgesproken hoefde te
worden. Zelfs vorig seizoen, waarin de Rotterdamse club als tweede eindigde,
vond ik dat die woorden geen moment op serieuze toon konden worden gebezigd.
Ik kreeg er kriebels van in mijn buik, want
hoewel ik niet verwacht dat Feyenoord kampioen zal worden in 2013 dicht ik ze,
meer dan in het afgelopen seizoen, een kans toe. Het gevoel is als verliefd
worden, al ben ik dat natuurlijk al lang. Het is daarom meer blijdschap om het
zien van het herstel van je grote liefde na een inktzwarte periode.
Dat Feyenoord nu al zover is dat het als kampioenskandidaat
wordt genoemd is bijzonder knap. De financiële positie is verbeterd, maar er is
nog altijd schuld en er is geen eigen vermogen. De club is door de KNVB in de
categorie II ingedeeld en als het in de komende twee jaar onverhoopt toch weer
terugkeert in categorie I, dan zijn de Rotterdammers per direct hun licentie
kwijt.
Er zijn overigens natuurlijk nog legio redenen
aan te dragen waarom Feyenoord niet daadwerkelijk om de hoofdprijs mee zal gaan
spelen. In de laatste periode pakte het team van Ronald Koeman flink wat
punten, maar het was wel tegen de op papier mindere tegenstanders in de
competitie en bijna alle zeges kwamen uiterst moeizaam tot stand. Tegen de
topploegen werden tot op heden nog maar weinig punten behaald en ik denk
bovendien niet dat Feyenoord het beste spelersmateriaal in de eredivisie heeft.
Clubs als PSV, Ajax en FC Twente schat ik toch hoger in.
Een ander punt is dat direct na de winterstop
de competitie wordt hervat met de klassieker in de hoofdstad. Het is alweer van
het seizoen 2005/2006 geleden dat Feyenoord het eerste duel in het nieuwe jaar
winnend afsloot. Het is dezelfde jaargang waarin de Rotterdammers nog eens in
Amsterdam wisten te winnen. De statistieken spreken dus een goede
seizoenshervatting tegen en daarna volgt direct FC Twente en een bekerduel in
Eindhoven. Hiermee lonkt zelfs een negatieve spiraal waar je daarna maar uit
moet zien te komen.
Daarnaast vindt Jan van Halst dat Feyenoord
qua spel niet goed genoeg is om echt mee te doen om het kampioensschap. Het is
volgens hem te voorspelbaar. Alles is afgestemd op Graziano Pellè. Gelukkig
legde Jan Mulder hem fijntjes uit dat die tactiek de Rotterdammers vooralsnog
geen windeieren heeft gelegd.
Wat dan wel weer in het voordeel van Feyenoord
spreekt is dat ze, ondanks dat ze de wedstrijden maar moeizaam wonnen in de
afgelopen periode, ze wel die zeges over de streep trokken op basis van keihard
werken. Van de topploegen moet enkel nog een bezoekje te worden gebracht aan de
ArenA, de overige hoogvliegers komen naar de Kuip.
Het spelersmateriaal is misschien niet de
beste in de eredivisie, maar het is wel prettig dat Koeman over een vrij brede
bank beschikt. Als iemand te laat komt kan diegene gemakkelijk disciplinair uit
de basisopstelling worden gelaten. De selectie is ook redelijk fit en ieder
moment kan er weer een jonge speler uit de eigen opleiding doorstromen. Ze
passen zich ogenschijnlijk eenvoudig aan.
Wat voor mij eigenlijk nog het zwaarst telt is
de slotfase van de competitie. Als Feyenoord met nog zes wedstrijden te gaan er
nog steeds uitstekend voorstaat, dan geef ik ze echt een grote kans. In die
laatste zes duels speelt de stadionclub er vier in eigen huis en vormen vooral
laagvliegers – op Vitesse na – de tegenstanders. Met dat geweldige publiek in
dat schitterende stadion (en overigens ook in uitwedstrijden) valt er dan echt
iets te halen.
Zo concludeer ik dat de Coolsingel nog altijd
ver weg is, maar niet meer zo dichtbij is geweest sinds pakweg 2003. En
nogmaals, die gedachte zorgt voor kriebels in mijn buik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten