VV Alblasserdam staat op tegen kanker

ALBLASSERDAM – In samenwerking met KWF Kankerbestrijding staat voetbalvereniging Alblasserdam op zaterdag 8 november aanstaande op tegen kanker. Inmiddels staan er collectebussen op de bar en op voornoemde datum, waarop Alblasserdam de streekderby tegen Sliedrecht speelt, zullen er diverse activiteiten worden georganiseerd om zoveel mogelijk geld te genereren voor het goede doel.

Vlnr: Geoffrey Faasen, Arjan Maat, Stefano Tavares

Iedereen is weleens met kanker geconfronteerd, of het nu gaat om familie, vrienden, kennissen of uzelf. De ziekte wordt bij 1 op de 3 mensen ooit geconstateerd en in Nederland komen jaarlijks 44.000 patiënten te overlijden. Daarom heeft voetbalvereniging Alblasserdam op 8 november ervoor gekozen om de themadag ‘VV Alblasserdam staat op tegen kanker’ te organiseren in samenwerking met KWF Kankerbestrijding. “Als vereniging willen we bij deze ziekte stilstaan”, legt voorzitter Arjan Maat uit. “We staan voor meer dan alleen voetbalplezier; we zijn ook maatschappelijk betrokken.”

Opbrengsten

Op de dag zelf gaan de opbrengsten van de recette – het standaardelftal ontvangt Sliedrecht in een mooie streekderby –, het raddraaien en de donaties direct naar het goede doel. Bovendien wordt er al sinds begin oktober geld ingezameld middels collectebussen die op de bar in de kantine te vinden zijn. Op 8 november zullen alle teams bij de acties worden betrokken. “Ik ben er trots op dat we zo’n dag kunnen organiseren”, zegt Maat. “Deze ziekte is ook onze club niet voorbij gegaan. Daarom dragen we deze actie een warm hart toe en willen we er een topdag van maken.”

Ervaringen

Twee jonge en actieve leden van vv Alblasserdam vertellen over hun ervaringen met kanker. B-speler Geoffrey Faasen en selectiespeler Stefano Tavares werden beiden geveld door deze ziekte, maar dankzij het vele onderzoek in de afgelopen decennia konden zij behandeld worden en zijn inmiddels schoon verklaard.

Bobbeltje

“Ik zit lekker in m’n vel”, vertelt Faasen, die eind 2013 schoon is verklaard. “Ik moet nog wel om de zoveel tijd terug naar het ziekenhuis. Dan wordt er via een MRI-scan gekeken hoe het ervoor staat, maar zolang het er goed uitziet duurt het steeds langer eer ik weer onderzocht moet worden.” Het was eind januari 2011 toen hij samen met zijn moeder boodschappen ging doen. Hij wilde een doos optillen en kreeg daarbij heel veel last van zijn schouder. Thuis gekomen bleek er een bobbeltje te zitten. Uiteindelijk kwam hij daarmee bij het Sophia kinderziekenhuis terecht. “In vier maanden tijd was het gezwel gegroeid van een duivenei naar de grootte van een meloen. Het was wel een goedaardige, maar eentje met agressieve kenmerken.” Hij onderging een negen uur durende operatie, maar toen hij weer bijkwam bleek hij een inwendige bloeding te hebben opgelopen waardoor hij nog eens vierenhalf uur moest worden geopereerd.

Chemokuren

Zijn schouder en sleutelbeen werden met platen weer aan elkaar gezet waardoor op de scan moeilijk te zien was of het gezwel volledig was verwijderd. Uiteindelijk bleek dit niet zo te zijn. Zodoende moest Faasen vijftien maanden chemokuren doorlopen. “Ik kon nauwelijks meer naar school en als ik thuis was sliep ik veel of was ik misselijk. Daardoor verloor ik mijn vrienden. Ondanks alle tegenslagen ben ik toch geslaagd voor het VMBO en nu ga ik naar het Da Vinci College. Ik probeer er alles uit te halen. Ik ben meer volwassen, maak nieuwe vrienden en ga met plezier naar school.” Op dit moment kan zijn linkerschouder en –arm voor veertig procent bewegen. Met veel training en fysiotherapie kan dit over twintig jaar worden opgerekt naar tachtig procent. “Ik ben echter ongeduldig. Twintig jaar wachten is lang.”

Overgeven

Ondanks zijn ziekte was Faasen wel continu bezig met voetbal. “Als het kon probeerde ik mijn team te ondersteunen. Ik heb zelfs tijdens de chemokuren een keertje geprobeerd om mee te doen met een wedstrijd, maar moest al overgeven toen ik met de warming-up bezig was. Inmiddels ben ik met C2 in het afgelopen jaar kampioen geworden. Helaas kan ik door die schouder niet meer keepen en van de dokter mag ik eigenlijk ook niet voetballen, maar ik wil mijn grenzen opzoeken en het liefst daar overheen gaan. Ik hou van het spelletje en wil dat blijven doen. Ik ben ook erg blij dat de club op 8 november zo’n dag organiseert. Alle teams zijn erbij betrokken, dat vind ik heel mooi.”

Spoed

Tavares was vorig jaar goed voorbereid op de eerste wedstrijd van het seizoen. Een dag daarvoor, op zes september, kon daar echter onverwachts een streep door worden gezet. “Ik had overdreven veel last van nachtzweet en heb toen maar bloed laten prikken. Vervolgens werd ik gebeld. Of ik me met spoed bij het ziekenhuis wilde melden.” Hij kon daarna weer even naar huis om zijn spullen te halen om vervolgens drie weken in het ziekenhuis te blijven. Hij bleek kanker te hebben die zich verspreidde van zijn nek tot zijn onderbuik. Bij een operatie aan zijn nek werd een klier verwijderd en vervolgens begonnen acht chemokuren.

Hete benzine

“Je krijgt dan eigenlijk gif in je lichaam”, vertelt de nuchtere rechtsback. “Je voelt het branden, vooral bij de laatste drie zakjes die ik toegediend kreeg. Het was net alsof er hete benzine werd ingespoten.” Na zo’n kuur werden zijn nagels en aders donkerder. Hij werd erg vermoeid en had een paar dagen geen smaak in zijn mond. “Gelukkig werd ik niet kaal, al werd m’n haar wel iets dunner. In plaats van dat ik afviel, wat je vaak hoort, kwam er bij mij in die periode gek genoeg dertien kilo bij.” Hij heeft zich er nooit mee bezig gehouden hoe levensbedreigend het was. “Ik heb me er altijd op gericht op wat ik eraan kon doen, niet op wat er allemaal mis kon gaan.”

Steun

Aan steun heeft het hem niet ontbeert. “Ik heb veel ondersteuning gekregen, zeker ook van de club. Voorzitter Arjan Maat is een keer bij me thuis langs geweest en op mijn verjaardig kreeg ik een surpriseparty waarbij mijn vrienden en het eerste elftal op bezoek kwamen. Ik wil iedereen bedanken die me heeft ondersteund en vind het geweldig dat er zo’n dag wordt georganiseerd.”

Basis

Tavares was tijdens de chemokuren niet bij de club weg te slaan. “Ik ben iedere zaterdag komen kijken en op de trainingen deed ik mee met de warming-up en de rondo’s. Nu is gelukkig mijn conditie weer terug en sta ik als vanouds in de basis.” Van de onderzoeken is hij nog niet af. Hij is in juni schoon verklaard, maar de komende jaren zal hij naar het ziekenhuis terug moeten keren om zich na te laten kijken. Als alles goed blijft gaan is hij over vijf jaar officieel genezen.

Droom

Kanker raakt niet alleen de patiënten, maar ook de directe omgeving. Daarmee raakt het eigenlijk iedereen. KWF Kankerbestrijding doet zijn uiterste best om geld te genereren voor onderzoek met als doel om hun droom te verwezenlijken: niemand meer verliezen aan deze ziekte. Sta daarom samen met voetbalvereniging Alblasserdam op 8 november op tegen kanker.