Mijn eerste echte koers na mijn ribblessure
heb ik afgelopen woensdag naar tevredenheid volbracht. In de Omloop van
Klaaswaal merkte ik dat ik in ieder geval weer voldoende snelheid in de benen
heb om het peloton bij te houden en dat geeft vertrouwen.
Foto komt van omloopvanklaaswaal.nl (facebook)
Ik was net aan twee weken weer teruggekeerd op
de racefiets en reed vol zenuwen richting de Hoeksche Waard. Dat is voor mij
ongebruikelijk, want normaal gesproken ben ik kalm voor de koers. Dit had
echter een duidelijke oorzaak: het regende al de hele dag! En ik heb slechte
ervaringen met wielrennen in de regen. Bij kennissen in Oud-Beijerland zette ik
de auto neer en stapte vertwijfeld op de Colnago. Het regende nog altijd en het
wegdak was zo nat dat duidelijk was dat het niet snel op zou drogen mocht het
stoppen met regenen.
Droog
In Klaaswaal aangekomen bleek echter dat het
daar droog was en dat dat bovendien ook gold voor de weg. Het was
verbazingwekkend, maar deze omstandigheden zorgden er wel voor dat in één keer
mijn zenuwen als sneeuw voor de zon waren verdwenen.
Veel gescheld
Uiteraard startte ik nagenoeg achteraan en
daar zou ik me in het begin van de koers ook blijven begeven. Het parcours zelf
was overigens goed te doen. De bochten waren niet moeilijk en doordat er net
niet genoeg wind stond om het in waaiers te trekken of om anderszins de koers
zwaar te maken kon ik ook op de rechte stukken prima de snelheid meedraaien.
Eén bocht kon wel lastig worden genoemd. Deze zat onderaan een dijkje en omdat
er tevens een versmalling was werden de coureurs al bij de start daarvoor
gewaarschuwd. Alleen in de eerste ronde ging het hier bijna fout, wat veel
gescheld opleverde, maar daarna ging het goed. Wel kon je er steevast verbrand
rubber ruiken vanwege het harde remmen.
Gaten
Terwijl aan de achterkant één voor één de
renners er afwaaide kon ik me gelukkig wel handhaven. Op een gegeven moment zag
ik dat er gaten gingen vallen en dat was voor mij het sein dat ik me iets naar
voren moest gaan begeven. Hetzelfde werd me door Piechems vanaf de kant
toegeschreeuwd. Op zich lukte het naar voren rijden wel, maar niet verder dan rond
plek 25. Daarna werd het te druk en eenmaal liet ik me ook de kant in drukken.
Rat
Halverwege de koers zag ik ineens iets vreemds
in de bocht liggen. Ik dacht dat het een stuiptrekkende mol was en vond het wel
symbolisch voor mezelf: een Molrenner die in Klaaswaal langzaam ten onder gaat.
Iemand achter me riep richting de veiligheidmensen: ‘Aagh, haal dat beestje zo
alsjeblieft weg!’ Dat is ook vreemd om mee te maken: een wielrenner die compassie
toont. Het bleek overigens een rat op het parcours te zijn die door een andere
Molrenner was overreden. Ook wel een mooie gedachte: een mol die een rat vangt.
Snode plan
In het slot wisten een paar renners een klein
gaatje te slaan. Omdat ik me nog goed voelde had ik het snode plan opgevat om
me wat meer vooraan te gaan postvatten om wellicht proberen mee te sprinten met
het peloton. Ook nu kwam ik echter niet ver naar voren en omdat ik te weinig
ervaring heb voor ellebogenwerk liet ik het maar zo. U raadt het al, ik
eindigde naamloos in het peloton.
Vertrouwen
Hoewel een omloop nog wel wat anders is dan
een criterium kan ik wel concluderen dat ik voor deze koers de juiste snelheid
in de benen had. Ik heb weliswaar enkel meegereden, maar na afloop voelde het
alsof ik weinig had gedaan. Er had dus meer in gezeten. Dan denk ik niet zozeer
aan een korte uitslag, maar meer aan een korte vluchtpoging die rap sterft in
schoonheid. Deze koers heeft me wel vertrouwen gegeven.
De volgende koersen waarvoor ik sta
ingeschreven zijn:
Zaterdag 7 juni: Ronde van Papendrecht, start:
14.15 uur
Zondag 8 juni: Wielerronde van Oudenbosch,
start: 11.30 uur
Woensdag 11 juni: Ronde van Albrandswaard,
start: 17.30 uur
Donderdag 3 juli: Slag van Ambacht, start:
18.15 uur
Woensdag 23 juli: Paardenmarktronde van
Alblasserdam, start: 12.00 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten