Eindelijk weer op de racefiets

Het heeft even geduurd, maar sinds vorige week zit ik weer op de racefiets. De start van mijn eerste wielerseizoen met sportklasselicentie verliep aanvankelijk prima. Na wat problemen met de kuiten te hebben weggewerkt door de plaatjes onder m’n schoenen iets naar achteren te schuiven, waardoor de druk werd verlegd, gooide een onschuldig ogend valpartijtje in Limburg echter tijdelijk roet in het eten.

In actie tijdens Ronde van Lexmond (in het midden, grijze shirt), foto: www.janvanarckel.nl

Clubkampioenschappen

Tijdens de voorjaarscompetitie bij de Dordtse Rennersclub De Mol, de zaterdagen van januari t/m maart, hield ik me door de kuitproblemen over het algemeen rustig. Bovendien vond ik het telkens vrij druk en had ik er moeite mee om een positie voorin te handhaven, waardoor ik me automatisch aan de achterkant van het peloton ging begeven. Door van tevoren wat extra kilometers te maken zorgde ik er toch voor dat ik aardig getraind richting de start van het seizoen werkte. Bovendien was ik tevreden met mijn deelname aan de clubkampioenschappen bij De Mol.

Bochtig

Een eerste test kwam met de Grote Prijs RWC Ahoy. Ik kende het parcours in Rotterdam niet, maar had al wel begrepen dat het vrij bochtig was. Op die woensdagavond ontdekte ik dat ik het een erg leuk en mooi rondje vond. Met de koers zelf bemoeide ik me niet. Ik had geen idee tot in hoeverre ik er überhaupt bij zou kunnen blijven. Uiteindelijk viel het me alles mee. De koers eindigde in een sprint en ik finishte naamloos in het peloton.

Kuiten

In de eerste week van april begonnen de drie avondcompetities bij De Mol. M’n benen waren goed en ik koerste leuk mee tijdens deze trainingsrondjes, al werd dat in de uitslagen niet zichtbaar. Daarna voelden de beentjes iets minder aan, maar behaalde ik toch een keer een leuk resultaat met een vijfde eindpositie. Natuurlijk, het is slechts een trainingskoersje, maar voor mij is dit al heel wat. Bovendien gaf het moed voor m’n eerste echte criterium: de Ronde van Lexmond. Aangezien ik last bleef houden van mijn kuiten, ook na behandeling door een fysiotherapeut, besloot ik de avond van tevoren de plaatjes onder mijn schoenen naar achteren te schuiven om de druk te verleggen. Dit bleek een goede zet.

Pen en papier

De Ronde van Lexmond was voor mij speciaal. Ik zou namelijk niet alleen zelf koersen in de sportklassewedstrijd, maar ook verslag doen voor een regionale krant van de ronde waar ik zelf in startte, evenals van de regiorecreanten- en elitekoers. Ik moet zeggen: het viel me erg zwaar. In de eerste tien toeren vroeg ik me af hoe ik ooit het einde zou halen; het ging ongenadig hard. Het was dan ook een redelijk makkelijk rondje waardoor de snelheid erg hoog kwam te liggen. Na die moeilijke beginfase ging ik me echter steeds beter in mijn vel voelen en eindigde ik ook hier, zonder noemenswaardig resultaat, in het peloton. Een minuut na de finish stond ik met pen en papier naast het podium om wat quotes te noteren…

Pijnlijke rib

Een week later reed ik met collega’s de toerversie van de Amstel Gold Race. Als goed getrainde sportklasserenner was ik uiteraard niet bang voor de Limburgse klimmetjes. Waar geklommen wordt volgt echter ook een afdaling. Na anderhalve kilometer, dat was voor de start aangezien ik eerst nog een kilometer of vijftien naar Valkenburg moest afleggen, vond ik mij al terug in een greppel. In een korte en smalle afdaling had ik een bocht gemist. De Colnago was gelukkig nog heel, toch altijd het belangrijkst. Zelf hield ik er wat beurse plekken aan over en een pijnlijke rib. Mijn rit kon ik vervolgen en ik reed die dag uitstekend rond. Bij de steile klimmetjes werd mijn rib wel steeds pijnlijker…

Euvel

Dat was dan ook het euvel waardoor ik enkele weken niet meer op de racefiets stapte. De rib bleek gekneusd. Uiteraard zijn er veel zwaardere valpartijen met ernstiger blessures, maar met die rib kon ik echt een tijdje niet rijden. Even heb ik het geprobeerd, doch, die poging sloeg nergens op. Ieder hobbeltje deed pijn en een beetje fatsoenlijk ademhalen zat er niet in.

Afmelden

Tot mijn grote verdriet moest ik me in die periode afmelden voor de Omloop van het Munnikenland, de Ronde van Houten en de Draai Rond de Kraai. Die laatste in Rijsoord deed me nog het meest pijn. Ik ken een paar mensen van de organisatie en er zou gegarandeerd publiek voor mij langs de weg staan. Bovendien mocht de rondemiss er ook wel zijn. Ach, volgend jaar dan maar proberen.

Kramp

Na drieënhalve week rust probeerde ik het weer. Qua rib voelde het goed aan (ik gooide nog wel wat pijnstillers in m’n mik); de conditie was danig teruggelopen. Toen tijdens mijn eerste trainingskoersje vorige week donderdag na een uur de kopgroep ontsnapte probeerde ik te reageren. De kramp spoot uit m’n lichaam waarna ik in het restant in het peloton heb uitgereden.

Mecanicien

Extra training was dus benodigd en dat heb ik afgelopen weekend gedaan. Gevolg daarvan was dat ik tijdens de maandagkoers met flink vermoeide benen rondreed. Daarop besloot ik met het oog op aanstaande zaterdag even rust te nemen. Want dan moet het in Luxemburg gaan gebeuren waar ik de zware klimtoertocht de Jean Nelissen Classic rijd. Die extra rust verschaft tevens de mecanicien van de Piechems On Tour de tijd om mijn versleten ketting, cassette, kettingbladen en derailleurwieltjes te vervangen!

Koersen

Uiteraard denk ik weer aan koersen en in de komende periode sta ik ingeschreven voor:

-   - Omloop van Klaaswaal, woensdagavond 28 mei, start: 19.45 uur

-   - Ronde van Papendrecht, zaterdag 7 juni, start: 14.15 uur

Meer volgt!