Lees hier nog eens het interview terug met Merijn Korevaar dat op 2 november jongstleden in de Wieler Revue verscheen:
Zijn
aanvalslustige rijden leverde hem bij de junioren op diverse terreinen mooie
zeges en ereplaatsen op. Zo won hij ondermeer de rittenkoers Westbrabantse
Pijl, werd hij tweede op het vlakke NK in Exloo, kaapte hij een klimetappe mee
in een internationale koers in Zwitserland en mocht hij schitteren op het WK in
Limburg. Onlangs werd de achttienjarige Merijn Korevaar beloond voor zijn goede
prestaties; hij kreeg voor twee seizoenen een contract aangeboden bij het
Rabobank Continental Team. ,,Ik droom van de Tour de France.”
Nadat de in het Zuid-Hollandse Groot Ammers woonachtige Korevaar op achtjarige leeftijd op een oude racefiets stapte werd het hele gezin met het wielervirus besmet. Allemaal komen of kwamen ze uit voor RC Jan van Arckel. Zijn oudere zus hield het snel voorgezien, maar zijn moeder reed nog tot voor kort mee bij de elite. Bovendien zijn beide ouders volop bij de jeugd betrokken, waarin ook de twee jongere zusjes op topniveau meedraaien. ,,Het is echt een gezellige club om bij te rijden”, spreekt Korevaar met liefde over zijn club. ,,Het niveau maakt niet uit, er is voor ieder wat wils.”
Van jongs af aan reed hij koersen in de diverse leeftijdscategorieën. In 2011 kwam hij voor het eerst uit bij de junioren. ,,In dat eerste jaar bij de junioren reed ik vooral nationale wedstrijden en kwam ik meerdere malen sterk voor de dag.” Zo ook in de rittenkoers Westbrabantse Pijl. ,,Daarin worden eigenlijk drie klassiekers en een tijdrit verreden. In de slotetappe won ik de sprint van de kopgroep met zeven man.” En passant pakte hij de bloemen mee in het eindklassement.
Na ervaring opgedaan te hebben in het rijden
van langere wedstrijden gedurende het debuutseizoen bij de junioren volgden dit
jaar meer internationaal gerichte koersen. ,,Dan merk je wel een
niveauverschil.” In de Ronde van Istrië eindigde hij op een mooie zesde plaats.
De kort daarop volgende Tsjechische Vredeskoers verliep echter iets minder.
,,Na Istrië was ik iets opgebrand om de goede prestaties te herhalen. Bovendien
duurde de Vredeskoers zes dagen, langer dan de meeste rittenkoersen bij de
junioren.”
Klimetappe
In Zwitserland volgde opnieuw een
topprestatie. In de GP Rüebliland wist hij een klimetappe te winnen door in de
sprint, aangetrokken door landgenoot Sam Oomen, een Rus te verslaan. Hij mocht
vervolgens de leiderstrui dragen, maar moest die na de tijdrit, niet zijn
sterkte punt, weer afstaan. Uiteindelijk won Oomen het eindklassement. ,,Er zat
geen vlakke rit bij, best zwaar”, aldus Korevaar. ,,Tijdens de laatste rit
hebben we met de nationale selectie volle bak op kop gereden zodat Oomen het
geel mee naar huis kon nemen.”
Als bewoner van een vlakke polder laat hij ook
zien dat hij het waaierrijden meester is. ,,Als er in een koers kans is op waaiers
moet je ervoor zorgen dat je continu bij de eerste twintig rijdt, dan word je
er niet afgereden. Dat betekent echter ook dat er gewrongen moet worden.
Doordat er bij de junioren nog weinig ervaring is zie je daarbij wel vaak dat
er valpartijen ontstaan.” Tijdens het vlakke NK in Exloo ontstond zo’n
waaierkoers. Uiteindelijk bleef Korevaar over met Niels Goeree en won
laatstgenoemde in een sprint à deux.
Licht
mannetje
Ondanks zijn lichte bouw mag hij tevens
terugkijken op een bijzondere juniorenversie van Parijs-Roubaix, waar pech hem
van een mooie ereplaats weghield. ,,Dat was een hele mooie ervaring. We reden
voor de profs uit, dus dwars door het publiek heen. Kasseien rijden is een heel
ander spelletje dan bijvoorbeeld een klimwedstrijd. De eerste keer dat je zo’n
strook opdraait ga je volle bak, maar op het eind voel je het wel. Het is
belangrijk om de gang erin te houden. Als je stilvalt kom je niet meer in je
ritme. Zelf ben ik een licht mannetje en niet gebouwd voor de kasseien, maar ik
vond het wel geweldig om die wedstrijd te rijden. Al zocht ik wel meer de
zandkanten op.” Parijs-Roubaix is volgens Korevaar een soort afvalrace. ,,Van
achteren waai je eraf en na een lekke band is het erg intensief om weer terug
te komen.” Zelf reed hij driemaal lek. ,,Op tv zie je het minder goed, maar er
zitten echt grote diepe gaten tussen de kinderkoppen. Die derde lekke band was
er teveel aan. Dat gebeurde tien kilometer voor het einde en ik had al veel
extra moeten geven. Het bleek onmogelijk om terug te keren.”
Juniorenbondscoach Aart Vierhouten selecteerde
Korevaar voor het WK in Limburg. ,,Echt een superervaring om dat in eigen land
te mogen rijden. Als junior tussen zoveel publiek door rijden was geweldig, om
nooit te vergeten.” Toch liep de wedstrijd vanaf de eerste ronde niet goed voor
hem. ,,Bij de eerste beklimming van de Bemelerberg wilde ik naar voren rijden.
Daarvoor moest ik een Portugees passeren, maar die liet zich niet zomaar de
kaas van het brood eten. Hij stuurde opzij, onze sturen haakten in elkaar en we
lagen op de grond. Mijn achterderailleur was daarbij verbogen waardoor ik de
zwaarste versnelling niet meer kon gebruiken. Door de rechte afdalingen en de
wind mee na de Cauberg bleek het parkoers niet selectief genoeg. Alles bleef
bij elkaar. Ik ben misschien geen supersprinter, maar als ik de zwaarste
versnelling had kunnen gebruiken had er wellicht een mooie ereplaats
ingezeten.” Nu eindigde hij 25e.
Opleidingsploeg
Door zijn goede prestaties bij de junioren is
hij ook bij de Rabobank boven komen drijven en heeft hij een tweejarig contract
getekend bij de opleidingsploeg. In het eerste jaar zal hij alle soorten
terreinen voor de wielen krijgen, daarna wordt er meer toegespitst op waar zijn
talenten liggen. ,,Ik vind het moeilijk te bepalen wat voor renner ik ben. Ik
heb nog geen lange koersen gereden en ook geen grote beklimmingen in
wedstrijdverband. Ik weet dus niet of ik voor de bergen ben gemaakt of voor de
heuvels. Ik heb daarom ook geen verwachtingen, maar wil gewoon mezelf laten
zien en zoveel mogelijk leren. Mezelf ontwikkelen als renner, elke keer een
stapje beter. Ik droom ervan om uiteindelijk in historische wedstrijden als de
Tour de France of de Giro d’Italia uit te komen. Maar ook bijvoorbeeld van
Parijs Roubaix of de Ronde van Vlaanderen.”
Dopingproblematiek
Als jonge renner is het momenteel vanwege de
dopingproblematiek een moeilijke tijd om in de wielerwereld te stappen.
Korevaar geeft echter aan dat de wielersport is veranderd. ,,Twintig jaar
geleden gebruikte eigenlijk iedereen, er was ook veel minder controle. Nu
worden ook junioren gecontroleerd. Er zullen echter altijd mensen zijn die je
niet geloven.” Vader Jan Korevaar valt bij: ,,Het is voor ons geen item. Wij
hebben bij de junioren in ieder geval nog nooit iets verdachts gezien.” Merijn
Korevaar: ,,Ik heb er nog nooit iemand over gehoord en wij junioren denken er
ook niet over na.”
Kaderstukje:
'Ik hoef me geen zorgen te maken'
Nadat Rabobank bekend maakte te zullen stoppen
met de sponsoring van de profteams schrok Merijn Korevaar wel even. Toch
verandert er voor hem niets. ,,Ploegleider Piet Kuis heeft me gebeld en hij
verzekerde me dat ik me geen zorgen hoef te maken”, aldus het wielertalent die
onlangs een tweejarig contract tekende bij de opleidingsploeg. ,,De
continentale ploeg blijft bestaan, voor ons blijft alles hetzelfde. Rabobank
heeft aangegeven te blijven investeren in de opleidingsploeg. Toch moge
duidelijk zijn dat dit niet leuk was om te horen en dat ik er enorm van
baalde.” In de komende periode zal duidelijk worden of de opleidingsploeg onder
de vlag van Rabobank blijft rijden, ingelijfd gaat worden bij de nationale
selectie van de KNWU of een nieuwe sponsor zal krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten