De treinreiziger

Roelof is zo’n prettige oude weduwe die al enige jaren met pensioen is. Hij is altijd aardig en is de favoriete opa van zijn kleinkinderen. Naast de bezoekjes van en aan zijn kleinkinderen heeft Roelof ook wel andere hobby’s. Sommige bejaarden gaan graag een rondje fietsen of brengen zo vaak ze maar kunnen een bezoekje aan hun voetbalclub. Roelof niet.


Roelof reist graag met de trein. Al zijn hele leven lang. Vroeger, toen hij nog werkte, deed hij dit in de weekenden. Altijd alleen. Zijn inmiddels overleden vrouw mocht nooit mee.

Bij het naburige station is hij een graag geziene gast. Roelof stapt altijd op hetzelfde station op de trein om daar vandaan, nu ja, eigenlijk het hele land door te reizen met de NS. De medewerkers houden graag een praatje met hem. Ze vragen hoe het met hem gaat en hoeveel kleinkinderen hij nu ook alweer heeft. Ha ha, Roelof weet het soms zelf niet eens meer en heeft af en toe moeite met tellen.

Eenmaal in de trein zit hij graag in de paarse stoeltjes van de intercity. Die stopt tenminste niet zo vaak en daarin kan hij lekker wegdromen terwijl het landschap voorbij raast. Vooral als hij door de bossen raast of juist door de weilanden rijdt kan hij genieten. Sommige conducteurs kennen Roelof inmiddels goed en maken graag een praatje met hem. Ze vragen hem meestal niet eens meer om zijn kaartje te tonen.

  

Want die moet hij natuurlijk nog altijd kopen. Daar de prijzen van treinkaartjes door de jaren heen flink zijn gestegen is dit wel een dure hobby van Roelof. Gelukkig krijgt hij dankzij zijn leeftijd een aardige korting. Roelof is er overigens alles aangelegen om zijn hobby vol te houden. Moet hij anders achter de geraniums gaan zitten?

  

Het treinreizen is trouwens niet zijn daadwerkelijke hobby, al denkt vrijwel iedereen van wel. Het is eerder een bijkomstigheid. Van zijn echte hobby heeft niemand enig benul. Soms zien kinderen in de trein weleens wat hij doet om zijn hobby tot stand te brengen, al trekken ze de verkeerde conclusies. Ze kijken verlekkerd naar Roelof omdat ze denken dat hij een snoepje eet tijdens de reis. Dit is echter niet waar.

  

Roelof slikt capsules. Ze zien er voor kinderen misschien wel uit als snoepjes, maar het zijn capsules. Wijs als hij is deelt hij ze niet uit, want hij weet wat voor vuiligheid dit teweeg kan brengen. Na het innemen van zo’n capsule weet Roelof dat hij nog ongeveer twee minuten te gaan heeft voordat zijn hobby in werking kan treden. Hij gaat dan ook tijdig naar het toilet.

  

Eenmaal ging het bijna mis. Toen zat er toevallig iemand op. Gelukkig was die persoon net op tijd klaar en kon Roelof van het toilet gebruik maken. Daar aangekomen gaat hij niet op de bril zitten. Nee, Roelof gaat tegen de op slot gedraaide deur staan en wacht even tot de capsule in werking treedt. Dan komt onvermijdelijk zijn maaltijd met het nodige gal naar boven en kotst hij werkelijk het hele toilethokje onder, het liefst zo min mogelijk in het toiletgat. Daar geniet Roelof van. Daarna wacht hij tot de trein stopt, gaat van het toilet af en stapt het perron op.

  

Nu weet iedereen die dit heeft gelezen waarom de toiletten in treintoestellen van de NS altijd smerig zijn.