Zo, het is weer tijd voor een kort verslag. John van Stek en ik, twee nietige Hollanders, hebben in de afgelopen twee weken diverse Alpencols bedwongen. Hieronder staat weergegeven welke dit waren, hoe ze ons bevielen en zijn er hier en daar foto's en grafiekjes bij geplaatst.
Op de eerste dag rijden we eerst twee beklimmingen om in te komen. De eerste is zes kilometer lang (naar Puget) en de tweede is vier kilometer lang (naar Borny). Daarna door naar een col van de eerste categorie, de Crêt de Chatillon. Dit is een serieuze klim van veertien kilometer lang. De eerste kilometers zijn continu 6-8%, daarna een stukje vals plat, waarna enkele steile stukken volgen tot 10%. De top ligt op 1699 meter. We rijden er letterlijk in de wolken.
Crêt de Chatillon
Dinsdag 10 juli
Na een dagje rust rijden we eerst de Colde l'Epine op. Deze vinden we, mede dankzij de brandende zon, vrij zwaar. Het is een klim van acht kilometer lang, 6,2% gemiddeld en 8% maximaal.
Colnago op Col de l'Epine
Daarna volgt de Col de Plan Bois. Dit is een aanrader voor iedereen die er ooit in de buurt komt. 6,6 kilometer lang en bijna continu steil. Toen ik, al harkend, boven kwam lag John bij een restaurant in de tuin uit te hijgen, waarna hij me zei dat ik klappen verdiende voor het uitzoeken van deze klim. Zelf heb ik er een tijdje naast gelegen om bij te komen.
Col de Plan Bois
'Mol' John op Col de Plan Bois
Ik op Col de Plan Bois
Woensdag 11 juli
Op deze dag gaan we een passage van de Tour de France bekijken. We hebben ervoor gekozen om op de Col du Grand Colombier post te vatten. Het is een nieuwe klim in de Tour met enkele flinke steile stukken. Wij rijden er ook een paar kilometer naar boven en besluiten dan om op een bochtig gedeelte, met stijgingspercentages tot 14%, te wachten op de profs.
Peter Sagan in beeld. Rechts de Colnago en Basso van John en mij.
's Avonds zagen we onszelf terug in de Avondetappe. Ons aller Jan van der Markt had ons ook gespot. Zie hieronder.
Donderdag 12 juli
We willen naar de Col de La Madeleine om daar de Tourrenners te zien passeren. Ondanks dat we vroeg zat zijn vertrokken wordt het ons door de gendarmerie verboden om op deze Alpenreus rond te rijden. Daarom staan we langs de weg bij een drempel waar we diverse bestuurders hun Tourwagens bijna aan bonken zien rijden. Het is het begin van de etappe en we zien de eerste aanvallen, onder andere Robert Gesink (zijn laatste Tourrit in 2012) en Johnny Hoogerland proberen het.
Gesink in de aanval voor de Col de la Madeleine
Zaterdag 14 juli
We maken er een rustig daagje van en rijden een rondje om het Meer van Annecy. Het is nagenoeg hetzelfde rondje als de tijdrit in de Tour de France van 2009 die gewonnen werd door Alberto Contador. Wij doen er iets langer over dan de Spanjaard.
Maandag 16 juli
We besluiten vandaag om l'Alpe d'Huez maar eens op te rijden. Hierover verscheen al eerder een tekst op Vlijmblog. Lees het hier: http://vlijmblog.blogspot.nl/2012/07/hersenspinsels-op-lalpe-dhuez.html
Ik op l'Alpe d'Huez
John op l'Alpe d'Huez
Woensdag 18 juli
De koninginnerit staat op het programma. Allereerst een col van buitencategorie, de Col de l'Arpettaz. Deze is zeventien kilometer lang, op z'n steilst 11% en kent 42 bochten. We rijden door stukken bos dat met open plekken wordt afgewisseld. Op die open plekken worden we af en toe vergezeld door koeien en ik ontwaar zelfs een hert. Naarmate we stijgen wordt het uitzicht steeds adembenemender. We zijn het er dan ook over eens dat dit de mooiste klim is van onze vakantie.
Colnago op Col de l'Arpettaz
Uitzicht op Col de l'Arpettaz
Col de l'Arpettaz
In de afdaling zagen we ook nog de Mont Blanc in de verte, zoals hieronder valt te zien.
Daarna rijden we naar de Col des Saisies. Dit is een klim van de eerste categorie en is vijftien kilometer lang.
Colnago op Col des Saisies
John en zijn Basso op Col des Saisies
Col des Saisies
Vervolgens pakken we een tussenklim van een kilometer of vijf, de Col de la Forclaz. Gezien de eerdere klimkilometers in de benen zitten we er daarna danig doorheen.
Colnago op Col de la Forclaz
In totaal reden we in de koninginnerit 144 kilometer. Hierin zaten 46 klimkilometers (naast de hierboven genoemde beklimmingen werd er ook tussendoor het één en ander afgeklommen).
Vrijdag 20 juli
Op de laatste dag tikken we de honderd kilometer nogmaals aan. We beklimmen eerst de Col de Leschaux. Deze is twaalf kilometer lang en op de meeste stukken ongeveer 3%. Een soort Dam uit Alblasserdam dus eigenlijk, maar dan een stukje langer... Vervolgens rijden we de Col du Frêne op vanaf de makkelijke kant om het klimgeweld af te sluiten op de Col de Tamié.
Col de Tamié
En verder...?
En verder lagen we aan het meer, zwommen we in het meer, lazen we boeken, keken we naar de Tour de France, hielden we het weer in Drietabbetje in de gaten, volgden we de verrichtingen van Jan de Kat als Canvascrack, aten we dagelijks gezond (er was een McDonalds om de hoek, maar die hebben we enkel vanaf de buitenkant gezien), bezochten we Annecy en vierden we Quatorze Julliet.
Aan het meer
Johns kamer
Mijn kamer
Keuken
Woonkamer
De kok proeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten