De datum 4 mei staat bij mij voor herdenken.
Om 20.00 uur neem ik twee minuten stilte in acht. In mijn generatie zijn er
denk ik steeds minder mensen die dat doen en bij jongere generaties zal een nog
kleiner aantal zich hieraan houden. Het is begrijpelijk, de Tweede Wereldoorlog
is inmiddels 68 jaar geleden afgelopen en zelfs de opa’s en oma’s van veel
jongeren kunnen zich er niks van herinneren of zijn zelfs geboren na 1945. Ik
hou het wel in ere. Ik sta niet stil bij die miljoenen doden, dat is teveel
voor één mens. Het is niet te bevatten. Ik denk aan de hand van een
familiegeschiedenis na over wat ik in een dergelijke situatie zou doen. Twee
minuten zijn dan weer echter tekort om daar een zinnig antwoord op te bedenken.
Een gedeelte van het Yad Vashem monument in Israel
